Να κάνεις και ένα δεύτερο παιδάκι να μεγαλώσουν μαζί!

Από τις χείριστες των συμβουλών τολμώ να πω. Τί πάει να πει "να μεγαλώσουν μαζί"; Είναι αυτός λόγος για να γίνω για δεύτερη φορά μάνα; Αυτά σκεφτόμουν τις προάλλες και είπα να τα γράψω μπας και μου πείτε και εσείς μια γνώμη και μήπως καταφέρω και βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου. 
Δηλαδή, αν εγώ δεν έχω συνέλθει ακόμα ψυχικά και σωματικά από την πρώτη εγκυμοσύνη, να πιέσω τον εαυτό μου να ξαναμπεί στη διαδικασία της μητρότητας για να μεγαλώσουν μαζί τα μικρά; Γιατί; Αν έχουν έξι χρόνια διαφορά όπως εγώ με την αδελφή μου, τί έγινε δηλαδή; Και αν η δεύτερη εγκυμοσύνη μου είναι όπως και η πρώτη, που με καθήλωσε 7 μήνες στο κρεβάτι, ποιος θα μου μεγαλώσει το πρώτο; Είναι σωστό να του στερήσω τις αγκαλιές και τα παιχνίδια της μανούλας για να του δώσω ένα αδελφάκι; Εγώ δεν πρέπει με τη σειρά μου να χαρώ τα πρώτα χρόνια της ζωής του μωρού μου; Άκουσα επίσης και το "να κάνεις και ένα δεύτερο παιδάκι να ξεμπερδεύεις". Τί είναι η μητρότητα για να ξεμπερδεύεις; Τυπική διαδικασία; Υποχρέωση; 

Με τόσα που πέρασα με το πρώτο, ένα δεύτερο παιδί αμέσως, θα με οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην επιλόχεια κατάθλιψη που, ευτυχώς, γλύτωσα!
Θεωρώ ότι ένα μωρουλίνι πρέπει να έρθει για τους σωστούς λόγους και τη σωστή χρονική στιγμή, όποτε και αν είναι αυτή, είτε σύντομα είτε πιο μετά. Όταν θα νιώθω έτοιμη ψυχικά και σωματικά και όταν πραγματικά θα θέλω ένα ακόμα παιδάκι. Και θα θέλει και το έτερον ήμισυ φυσικά! Τελικά, μήπως το βλέπω εγώ λάθος;
Καμιά πραγματικά χρήσιμη συμβουλή έχει να μου δώσει κανείς; Πώς να κοιμηθεί η μικρή λίγο παραπάνω σα να λέμε;;;