Ο Φωτεινός Παντογνώστης

Και φυσικά δεν εννοώ το παιχνίδι. Ο Φωτεινός Παντογνώστης είναι η μαμά-πεθερά-γιαγιά-φίλη-ξαδέλφη-συνάδελφος-άγνωστη στο γυμναστήριο-εσύ-εγώ που πιστεύει ότι ξέρει τα πάντα γύρω από το παιδί σου. Μπορεί να έχει ένα, δύο, πέντε παιδιά ή μπορεί και κανένα. Μπορεί να έχει παιδαγωγικές γνώσεις, μπορεί και όχι. Όπως και να έχει, οι προτάσεις της ξεκινάνε συνήθως ως εξής: "Ιιιιιιιιιι... Μην το κάνεις αυτό", "Να κάνεις αυτό", "Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό. Το σωστό είναι..." κλπ κλπ. 
Τί είναι αυτό που μας πιάνει εμάς τις μαμάδες και μόλις κάνουμε ένα παιδάκι νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα; Και γιατί αφού μας εκνευρίζει όταν κάποιος προσπαθεί να μας επιβάλει τη γνώμη του, κάνουμε ακριβώς τα ίδια σε άλλες μανούλες; Και γιατί ξεχνάμε ότι κάτι που "πιάνει" στο δικό μας το παιδάκι, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα "πιάσει" και στα άλλα παιδάκια; Μήπως είναι κάτι που μας βγαίνει αυθόρμητα; Μήπως πριν το πούμε θα έπρεπε να σκεφτούμε έναν πιο κομψό τρόπο να το διατυπώσουμε; Διότι άλλο το "Δώσε μάραθο στο παιδί για τους κολικούς" και άλλο το "Εμένα η μικρή μου ηρεμούσε όταν της έδινα μάραθο για τους κολικούς". Ακούγεται αλλιώς βρε παιδί μου.
Είναι όμορφες οι συμβουλές. Τις ακούς όλες, δοκιμάζεις μερικές και κρατάς λίγες. Για να παραμείνουν όμορφες όμως, ίσως είναι καλύτερο να έχουν τη μορφή συμβουλής και όχι προσταγής.   
Εάν δεν ανήκεις στην κατηγορία "Φωτεινός Παντογνώστης" τότε χίλια μπράβο από εμένα. Εγώ προσπαθώ ακόμα να το αποβάλλω.

Εφαρμόζοντας το "Να κοιμάσαι όταν κοιμάται το μωρό"...

"Να κοιμάσαι όταν κοιμάται το μωρό"... Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε ακούσει αυτή τη συμβουλή... Και πώς δηλαδή; Διακοπτάκι on/off έχουμε για να κοιμόμαστε τόσο εύκολα; Να μου πεις, μετά από 3 μέρες ξενύχτι ίσως δεν χρειάζεσαι διακοπτάκι. Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μου, αν μπορούσα όντως να κοιμηθώ όταν κοιμάται το μωρό; 

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα μωρό που δεν ανήκει στην κατηγορία "το βάζω στο ρηλάξ και το ξεχνάω". Κλείσε τα μάτια και φαντάσου το...

Ξυπνάμε το πρωί στις 8, το μωρό τρώει, το αλλάζω και ξεκινάμε τα παιχνίδια, αγκαλιές, γούτσου γούτσου. Την αφήνω μια στιγμή στο ρηλάξ και παω να φτιάξω ένα καφεδάκι και παράλληλα σκέφτομαι ότι πρέπει να καθαρίσω τα τζάμια επιτέλους για να μπαίνει λίγο φως. Πάνω που έχω πιει μια γουλιά, το μωρό κοιμάται. Αυτόματα, ξαπλώνω στον καναπέ, κλείνω τα μάτια και κοιμάμαι. Ξυπνάει το μωρό, εγερτήριο και εγώ. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες. "Θα φτιάξω άλλον", σκέφτομαι. Μα γιατί κλαίει το μωρό; Ααααα, πέρασε το τρίωρο κιόλας; Φαΐ, πάνα, να πάμε μια βόλτα στη γειτονιά με το καρότσι... Φτιάχνω έναν καφέ και "έλα καλό μου να μαγειρέψουμε". Τί; Κοιμήθηκε; Ε, ας την πέσω και εγώ λίγο. Μεσημέριασε. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου... Μια αράχνη... Γιατί μία; Εχθές ήταν τρεις. Πού είναι οι άλλες δύο; Πρέπει να ξεσκονίσω, σκέφτομαι, αλλά αργότερα γιατί τώρα κοιμήθηκε το μωρό άρα θα κοιμηθώ και εγώ... Ξυπνάμε πάλι. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου... Πρέπει να κάνω μπάνιο. Σε λίγο το λάδι από το μαλλί θα είναι Ελαΐς. Πρέπει να κάνω και το μπάνιο. Έχει πουρί. Έφαγα; Όχι, αλλά κοιμήθηκα τουλάχιστον. Να παραγγείλω κάτι γιατί θα έρθει και ο άντρας μου πτώμα από τη δουλειά και κάτι πρέπει να φάει ο χριστιανός. Κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσω να μαγειρεύω. Τρεις μήνες έχει να δει κατσαρόλα η κουζίνα μου. Δεν είναι σωστό οι ντελιβεράδες να με ξέρουν με το μικρό μου όνομα. Το φαΐ θα έρθει σε λίγο. Το κουδούνι ξυπνάει και τις δυο μας. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου. Ήρθε και ο μπαμπάς!!! Φαΐ και ο μπαμπάς και γούτσου-γούτσου με τον μπαμπά για να φάει και η μαμά. Αυτά τα πλαστικά πιάτα μιας χρήσης είναι θαυματουργά τελικά. Πού χρόνος για να πλένω πιάτα; Είπαμε. Κοιμόμαστε όταν κοιμάται το μωρό. Φτιάχνω ένα καφεδάκι. Το μωρό κοιμάται. "Θα τον πιω αργότερα" σκέφτομαι και κλείνω τα μάτια μου. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου. Ο μπαμπάς κάνει μπάνιο το μωρό. Έχω μισή ώρα στη διάθεσή μου. Να σιδερώσω ή να βάλω άλλο ένα πλυντήριο; Δεν έχουμε εσώρουχα. Τα έχουμε ήδη φορέσει και με όλους τους πιθανούς τρόπους (κανονικά, το μπρος πίσω και το μέσα-έξω). Να βγάλω και τα σκουπίδια. Και να ποτίσω. Και να μαζέψω το γραφείο. Πρέπει να πάω σούπερ μάρκετ. Γυρνάω γύρω-γύρω πανικόβλητη και τελικά δεν κάνω τίποτα. Έχει πάει έντεκα. "Αύριο θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να κάνω τις δουλειές μου", σκέφτομαι και αποκοιμιέμαι. Το μωρό κλαίει. Φαΐ, πάνα και νανουρίσματα γιατί δεν έχει γούτσου-γούτσου τέτοιες ώρες. Το μωρό δεν θέλει να κοιμηθεί. Πάμε έτσι μέχρι τις πέντε. Ας φτιάξω έναν καφέ να με κρατήσει γιατί κουτουλάω. Το μωρό κοιμήθηκε επιτέλους. Ξαπλώνω και εγώ στο ζεστό μου κρεβατάκι. 8 η ώρα. Το μωρό ξυπνάει. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες.