Ο Φωτεινός Παντογνώστης

Και φυσικά δεν εννοώ το παιχνίδι. Ο Φωτεινός Παντογνώστης είναι η μαμά-πεθερά-γιαγιά-φίλη-ξαδέλφη-συνάδελφος-άγνωστη στο γυμναστήριο-εσύ-εγώ που πιστεύει ότι ξέρει τα πάντα γύρω από το παιδί σου. Μπορεί να έχει ένα, δύο, πέντε παιδιά ή μπορεί και κανένα. Μπορεί να έχει παιδαγωγικές γνώσεις, μπορεί και όχι. Όπως και να έχει, οι προτάσεις της ξεκινάνε συνήθως ως εξής: "Ιιιιιιιιιι... Μην το κάνεις αυτό", "Να κάνεις αυτό", "Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό. Το σωστό είναι..." κλπ κλπ. 
Τί είναι αυτό που μας πιάνει εμάς τις μαμάδες και μόλις κάνουμε ένα παιδάκι νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα; Και γιατί αφού μας εκνευρίζει όταν κάποιος προσπαθεί να μας επιβάλει τη γνώμη του, κάνουμε ακριβώς τα ίδια σε άλλες μανούλες; Και γιατί ξεχνάμε ότι κάτι που "πιάνει" στο δικό μας το παιδάκι, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα "πιάσει" και στα άλλα παιδάκια; Μήπως είναι κάτι που μας βγαίνει αυθόρμητα; Μήπως πριν το πούμε θα έπρεπε να σκεφτούμε έναν πιο κομψό τρόπο να το διατυπώσουμε; Διότι άλλο το "Δώσε μάραθο στο παιδί για τους κολικούς" και άλλο το "Εμένα η μικρή μου ηρεμούσε όταν της έδινα μάραθο για τους κολικούς". Ακούγεται αλλιώς βρε παιδί μου.
Είναι όμορφες οι συμβουλές. Τις ακούς όλες, δοκιμάζεις μερικές και κρατάς λίγες. Για να παραμείνουν όμορφες όμως, ίσως είναι καλύτερο να έχουν τη μορφή συμβουλής και όχι προσταγής.   
Εάν δεν ανήκεις στην κατηγορία "Φωτεινός Παντογνώστης" τότε χίλια μπράβο από εμένα. Εγώ προσπαθώ ακόμα να το αποβάλλω.