Καθαρό μωρό ναι, βρεγμένο φορμάκι όχι!

Ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς!!!  Η κουμπαρούλα μου λοιπόν (που είναι πλέον βετεράνα μαμά!!!) μου έδωσε μια πολύ χρήσιμη συμβουλή για το πώς μπορώ να αλλάζω τη μικρή για να την πλύνω τοπικά, χωρίς να μου πέφτει/γλυστράει το φορμάκι στην πλατούλα της και να το βρέχω κατά λάθος κάθε φορά που είμαι στο νιπτήρα.

1. Ξεκουμπώνουμε το εσωτερικό φορμάκι (γνωστό και ως ζιπουνάκι) και φέρνουμε τις κόπιτσες μέχρι τον ώμο του μωρού. Λογικά, θα πρέπει τώρα να κοιτάμε μια υπέροχη κοιλίτσα και τη μέσα μεριά του ζιπουνακίου. 

2. Αντιστεκόμαστε στην επιθυμία να χαζοφιλήσουμε/ζουπίξουμε την κοιλίτσα γιατί κάνει πλέον κρύο και ενώνουμε την μπροστινή δεξιά κόπιτσα με την πίσω δεξιά πάνω από τον ώμο του μωρού. Θα μοιάζει λίγο σαν χιτώνας. (βλ. φωτό)

3. Πάμε το νινί στον νιπτήρα και το πλένουμε χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος για να καθαρίσει καλά καλά από τα κακάκια!!

Και το φορμάκι παραμένει στεγνό!!!

Καταπληκτικό;;;  (νιώθω τόσο χαρούμενη, λες και ανακάλυψα τον τροχό)

Μου είπαν: «Κόψε το θηλασμό για να δεις άσπρη… νύχτα!!!»

Έχουμε φτάσει λοιπόν δέκα μηνών και η κόρη μου εξακολουθεί να μην κοιμάται το βράδυ. Όχι ότι κοιμάται τη μέρα ή κάτι τέτοιο! Απλά μάλλον πιστεύει ότι ο βραδινός ύπνος και γενικότερα ο ύπνος είναι υπερτιμημένος και τελείως χαμένος χρόνος.

Η απανταχού συμβουλή από τις περισσότερες μανούλες ήταν ότι το μωρό δεν χορταίνει πλέον από το γάλα μου και θα πρέπει αν όχι να της κόψω το θηλασμό, να τις δίνω τουλάχιστον συμπλήρωμα. Και επειδή εγώ όπως έχω ήδη αναφέρει, δοκιμάζω τα πάντα, είπα να το προσπαθήσω. Και η εβδομάδα των παθών ξεκίνησε…

Για συμπλήρωμα δεν το συζητάμε καν. Σιγά μην δεχόταν το μωρό να συνεχίσει να πίνει γάλα από το μπιμπερό, όταν πριν από δυο λεπτά έπινε από ένα ζουμερό στηθάκι. Ούτε καν! Οπότε ξεχάσαμε αυτήν την πιθανότητα. Άρα ξεκινάμε τον απογαλακτισμό.

Πώς όμως πείθεις ένα μωράκι που θηλάζει δέκα μήνες, να δεχτεί το μπιμπερό; 

Συμβουλή 1^η: Άστο να πεινάσει.

Το λυπήθηκε η ψυχούλα μου να το ακούω να κλαίει και να σκέφτομαι ότι εγώ, η άκαρδη μάνα, έχω αφήσει το μωρό μου χωρίς καθόλου φαγητό τόσες ώρες. 13 ώρες νηστικιά και μπιμπερό δεν πήρε.  

Συμβουλή 2^η: Άσε κάποιον άλλον να το ταΐσει.

Λένε ότι ακόμα και αν δεν είσαι στο ίδιο δωμάτιο, το μωρό μπορεί να μυρίσει το γάλα της μαμάς. Ετοίμασα λοιπόν το μπιμπερό, το έδωσα στον άντρα μου και βγήκα από το σπίτι. Το κλάμα της ακουγόταν μέχρι έξω… 15 λεπτά μετά και μπιμπερό δεν πήρε.

Συμβουλή 3^η: Δοκίμασε άλλη θηλή.

Άλλαξα από μία τρύπα σε δύο, σε τέσσερις ακόμα και σε καουτσούκ. 20 ευρώ μετά και μπιμπερό δεν πήρε.

Συμβουλή 4^η: Δοκίμασε να βάλεις δικό σου γάλα στο μπιμπερό.

Πήρα το θήλαστρο, κλάτσα – κλούτσα, κλάτσα – κλούτσα, έβγαλα 50ml και προσπάθησα ξανά. Θα παραβλέψω τους πόνους στο στήθος από το θήλαστρο και θα πω μόνο ότι, 4 προσπάθειες μετά και μπιμπερό δεν πήρε.

Συμβουλή 5^η: Δοκίμασε τα ποτηράκια

Τα εκπαιδευτικά ποτηράκια δεν είχαν αποτέλεσμα. Τα κανονικά ποτηράκια όμως είχαν! Της μικρής της άρεσε να πίνει το γάλα της σαν τη μαμά σε κούπα! Βεβαιώθηκα ότι το πρόβλημα δεν ήταν στο γάλα, αλλά στη μέθοδο. Δυστυχώς, το μισό γάλα έπεφτε πάνω της οπότε δεν ήταν βολική λύση.

Συμβουλή 6^η: Δοκίμασε με κουταλάκι

Της έβαλα το γάλα σε ένα μπολάκι, έσπασα και μερικά μπισκότα από τα δικά της μέσα, πήρα ένα κουταλάκι και την έβαλα στο καρεκλάκι της με τη σαλιάρα. Κουταλίτσα – κουταλίτσα εξαφανίστηκε το γαλατάκι!!! Την άλλη μέρα λιγότερα μπισκότα. Ξανά τα ίδια. Μέχρι που σταματήσαμε τα μπισκότα τελείως και αδειάζαμε το μπολάκι. Μας έπαιρνε όμως περίπου μισή ώρα με το κουταλάκι άρα ούτε αυτή ήταν και η πιο βολική λύση.        

Συμβουλή 7^η: Δοκίμασε την ίδια μάρκα μπιμπερό – πιπίλα

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια, και αφού είχα περάσει ώρες του Θεού να διαβάζω συμβουλές στο ίντερνετ, δοκιμάσαμε να της πάρουμε ένα πλαστικό μπιμπερό, με θηλή της ίδιας μάρκας με αυτή που είναι οι πιπίλες της και Ω! Θαύμα! Το πήρε χωρίς δεύτερη σκέψη!!!

Εγώ, η ευτυχισμένη μανούλα, σκέφτηκα ότι αφού πλέον πίνει όσο γάλα θέλει από το μπιμπερό και χορταίνει, θα χορτάσω και εγώ πλέον ύπνο!!! Και η εβδομάδα των παθών τελείωσε. Τελείωσε;;;

Δύο εβδομάδες μπιμπερό μετά και ακόμα να κοιμηθούμε… 

Τα συμπεράσματα δικά σας!

Καλό μήνα!!!  

Μην κρίνεις ίνα μην κριθείς!

Θυμάμαι τον εαυτό μου σε π.μ. (προ μωρού) εποχές, να βλέπω φιλενάδες με μωρά, ή ακόμα και άγνωστες μαμάδες σε δημόσιους χώρους, να παλεύουν με τα θηριάκια τους και απεγνωσμένες να τσιρίζουν και να τα κυνηγάνε. Παρατηρούσα τις συμπεριφορές τους, άκουγα τί τραβάνε, τις έκρινα και πολλές φορές τις κατέκρινα και σκεφτόμουν από μέσα μου: "Ακούς Πέγκυ; Εσύ ΠΟΤΕ δεν θα το κάνεις αυτό. ΠΟΤΕ δεν θα φέρεις το μωρό στο κρεβάτι σου. ΠΟΤΕ δεν θα το κοιμήσεις αγκαλιά. Θα το αφήσεις να κλάψει. Δεν θα πάθει τίποτα."

Αχαχαχα... Γέλασα πάλι... Τα θυμήθηκα πριν από λίγο που είχα πάρει αγκαλιά τη μικρή μου και προσπαθούσα να την κοιμήσω. Ω ναι! Την κοιμίζω αγκαλιά... Και για τρεις μήνες, κοιμόμασταν μαζί. Στο κρεβάτι μας. Ο μπαμπάς, το μωρό και εγώ. Είχαμε φτιάξει το τέλειο παιδικό δωμάτιο για να καλωσορίσουμε το μωράκι μας, αλλά ήταν άδειο!

Παράξενα γυρίσματα που έχει η ζωή ε; Αυτά που έλεγα ΠΟΤΕ, τα λούζομαι ένα - ένα. Διότι πολύ απλά, μετά από τέσσερις μέρες σερί αϋπνίας, όταν πλέον έχεις χάσει κάθε αίσθηση της μέρας και της νύχτας, αφήνεις το μωρό να κοιμηθεί όχι μόνο στο κρεβάτι σου, αλλά και πάνω στο κεφάλι σου. Και ναι, είχα δοκιμάσει τα πάντα. Και ήχους λευκών συσκευών, απορροφητήρα, πιστολάκι για τα μαλλιά, νανουρίσματα, καρουσέλ, βόλτα με το καρότσι... Τα πάντα.

Έχω ήδη αναιρέσει πολλά από αυτά που σκεφτόμουν για τον τρόπο που θα μεγαλώνα τη μικρή μου. Έχω μετανιώσει για όλες εκείνες τις μαμαδούλες που κατέκρινα. Αλήθεια, ποια ήμουν εγώ που τόλμησα να τις κρίνω; Ντρέπομαι για λογαριασμό μου.

Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν. 

Να δω τί θα γίνει όταν θα έρθει η ώρα του: "Εγώ δεν θα αφήσω την κόρη μου να βγει με αγόρι μέχρι τουλάχιστον τα 16!"... Περαστικά μου!

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι σε όλους και όλες!!! Καλές βουτιές στα ζουζούνια μας!!!   

Να κάνεις και ένα δεύτερο παιδάκι να μεγαλώσουν μαζί!

Από τις χείριστες των συμβουλών τολμώ να πω. Τί πάει να πει "να μεγαλώσουν μαζί"; Είναι αυτός λόγος για να γίνω για δεύτερη φορά μάνα; Αυτά σκεφτόμουν τις προάλλες και είπα να τα γράψω μπας και μου πείτε και εσείς μια γνώμη και μήπως καταφέρω και βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου. 
Δηλαδή, αν εγώ δεν έχω συνέλθει ακόμα ψυχικά και σωματικά από την πρώτη εγκυμοσύνη, να πιέσω τον εαυτό μου να ξαναμπεί στη διαδικασία της μητρότητας για να μεγαλώσουν μαζί τα μικρά; Γιατί; Αν έχουν έξι χρόνια διαφορά όπως εγώ με την αδελφή μου, τί έγινε δηλαδή; Και αν η δεύτερη εγκυμοσύνη μου είναι όπως και η πρώτη, που με καθήλωσε 7 μήνες στο κρεβάτι, ποιος θα μου μεγαλώσει το πρώτο; Είναι σωστό να του στερήσω τις αγκαλιές και τα παιχνίδια της μανούλας για να του δώσω ένα αδελφάκι; Εγώ δεν πρέπει με τη σειρά μου να χαρώ τα πρώτα χρόνια της ζωής του μωρού μου; Άκουσα επίσης και το "να κάνεις και ένα δεύτερο παιδάκι να ξεμπερδεύεις". Τί είναι η μητρότητα για να ξεμπερδεύεις; Τυπική διαδικασία; Υποχρέωση; 

Με τόσα που πέρασα με το πρώτο, ένα δεύτερο παιδί αμέσως, θα με οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην επιλόχεια κατάθλιψη που, ευτυχώς, γλύτωσα!
Θεωρώ ότι ένα μωρουλίνι πρέπει να έρθει για τους σωστούς λόγους και τη σωστή χρονική στιγμή, όποτε και αν είναι αυτή, είτε σύντομα είτε πιο μετά. Όταν θα νιώθω έτοιμη ψυχικά και σωματικά και όταν πραγματικά θα θέλω ένα ακόμα παιδάκι. Και θα θέλει και το έτερον ήμισυ φυσικά! Τελικά, μήπως το βλέπω εγώ λάθος;
Καμιά πραγματικά χρήσιμη συμβουλή έχει να μου δώσει κανείς; Πώς να κοιμηθεί η μικρή λίγο παραπάνω σα να λέμε;;;

 

Ο Φωτεινός Παντογνώστης

Και φυσικά δεν εννοώ το παιχνίδι. Ο Φωτεινός Παντογνώστης είναι η μαμά-πεθερά-γιαγιά-φίλη-ξαδέλφη-συνάδελφος-άγνωστη στο γυμναστήριο-εσύ-εγώ που πιστεύει ότι ξέρει τα πάντα γύρω από το παιδί σου. Μπορεί να έχει ένα, δύο, πέντε παιδιά ή μπορεί και κανένα. Μπορεί να έχει παιδαγωγικές γνώσεις, μπορεί και όχι. Όπως και να έχει, οι προτάσεις της ξεκινάνε συνήθως ως εξής: "Ιιιιιιιιιι... Μην το κάνεις αυτό", "Να κάνεις αυτό", "Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό. Το σωστό είναι..." κλπ κλπ. 
Τί είναι αυτό που μας πιάνει εμάς τις μαμάδες και μόλις κάνουμε ένα παιδάκι νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα; Και γιατί αφού μας εκνευρίζει όταν κάποιος προσπαθεί να μας επιβάλει τη γνώμη του, κάνουμε ακριβώς τα ίδια σε άλλες μανούλες; Και γιατί ξεχνάμε ότι κάτι που "πιάνει" στο δικό μας το παιδάκι, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα "πιάσει" και στα άλλα παιδάκια; Μήπως είναι κάτι που μας βγαίνει αυθόρμητα; Μήπως πριν το πούμε θα έπρεπε να σκεφτούμε έναν πιο κομψό τρόπο να το διατυπώσουμε; Διότι άλλο το "Δώσε μάραθο στο παιδί για τους κολικούς" και άλλο το "Εμένα η μικρή μου ηρεμούσε όταν της έδινα μάραθο για τους κολικούς". Ακούγεται αλλιώς βρε παιδί μου.
Είναι όμορφες οι συμβουλές. Τις ακούς όλες, δοκιμάζεις μερικές και κρατάς λίγες. Για να παραμείνουν όμορφες όμως, ίσως είναι καλύτερο να έχουν τη μορφή συμβουλής και όχι προσταγής.   
Εάν δεν ανήκεις στην κατηγορία "Φωτεινός Παντογνώστης" τότε χίλια μπράβο από εμένα. Εγώ προσπαθώ ακόμα να το αποβάλλω.

Εφαρμόζοντας το "Να κοιμάσαι όταν κοιμάται το μωρό"...

"Να κοιμάσαι όταν κοιμάται το μωρό"... Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε ακούσει αυτή τη συμβουλή... Και πώς δηλαδή; Διακοπτάκι on/off έχουμε για να κοιμόμαστε τόσο εύκολα; Να μου πεις, μετά από 3 μέρες ξενύχτι ίσως δεν χρειάζεσαι διακοπτάκι. Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μου, αν μπορούσα όντως να κοιμηθώ όταν κοιμάται το μωρό; 

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα μωρό που δεν ανήκει στην κατηγορία "το βάζω στο ρηλάξ και το ξεχνάω". Κλείσε τα μάτια και φαντάσου το...

Ξυπνάμε το πρωί στις 8, το μωρό τρώει, το αλλάζω και ξεκινάμε τα παιχνίδια, αγκαλιές, γούτσου γούτσου. Την αφήνω μια στιγμή στο ρηλάξ και παω να φτιάξω ένα καφεδάκι και παράλληλα σκέφτομαι ότι πρέπει να καθαρίσω τα τζάμια επιτέλους για να μπαίνει λίγο φως. Πάνω που έχω πιει μια γουλιά, το μωρό κοιμάται. Αυτόματα, ξαπλώνω στον καναπέ, κλείνω τα μάτια και κοιμάμαι. Ξυπνάει το μωρό, εγερτήριο και εγώ. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες. "Θα φτιάξω άλλον", σκέφτομαι. Μα γιατί κλαίει το μωρό; Ααααα, πέρασε το τρίωρο κιόλας; Φαΐ, πάνα, να πάμε μια βόλτα στη γειτονιά με το καρότσι... Φτιάχνω έναν καφέ και "έλα καλό μου να μαγειρέψουμε". Τί; Κοιμήθηκε; Ε, ας την πέσω και εγώ λίγο. Μεσημέριασε. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου... Μια αράχνη... Γιατί μία; Εχθές ήταν τρεις. Πού είναι οι άλλες δύο; Πρέπει να ξεσκονίσω, σκέφτομαι, αλλά αργότερα γιατί τώρα κοιμήθηκε το μωρό άρα θα κοιμηθώ και εγώ... Ξυπνάμε πάλι. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου... Πρέπει να κάνω μπάνιο. Σε λίγο το λάδι από το μαλλί θα είναι Ελαΐς. Πρέπει να κάνω και το μπάνιο. Έχει πουρί. Έφαγα; Όχι, αλλά κοιμήθηκα τουλάχιστον. Να παραγγείλω κάτι γιατί θα έρθει και ο άντρας μου πτώμα από τη δουλειά και κάτι πρέπει να φάει ο χριστιανός. Κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσω να μαγειρεύω. Τρεις μήνες έχει να δει κατσαρόλα η κουζίνα μου. Δεν είναι σωστό οι ντελιβεράδες να με ξέρουν με το μικρό μου όνομα. Το φαΐ θα έρθει σε λίγο. Το κουδούνι ξυπνάει και τις δυο μας. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου. Ήρθε και ο μπαμπάς!!! Φαΐ και ο μπαμπάς και γούτσου-γούτσου με τον μπαμπά για να φάει και η μαμά. Αυτά τα πλαστικά πιάτα μιας χρήσης είναι θαυματουργά τελικά. Πού χρόνος για να πλένω πιάτα; Είπαμε. Κοιμόμαστε όταν κοιμάται το μωρό. Φτιάχνω ένα καφεδάκι. Το μωρό κοιμάται. "Θα τον πιω αργότερα" σκέφτομαι και κλείνω τα μάτια μου. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες. Φαΐ, πάνα, γούτσου-γούτσου. Ο μπαμπάς κάνει μπάνιο το μωρό. Έχω μισή ώρα στη διάθεσή μου. Να σιδερώσω ή να βάλω άλλο ένα πλυντήριο; Δεν έχουμε εσώρουχα. Τα έχουμε ήδη φορέσει και με όλους τους πιθανούς τρόπους (κανονικά, το μπρος πίσω και το μέσα-έξω). Να βγάλω και τα σκουπίδια. Και να ποτίσω. Και να μαζέψω το γραφείο. Πρέπει να πάω σούπερ μάρκετ. Γυρνάω γύρω-γύρω πανικόβλητη και τελικά δεν κάνω τίποτα. Έχει πάει έντεκα. "Αύριο θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να κάνω τις δουλειές μου", σκέφτομαι και αποκοιμιέμαι. Το μωρό κλαίει. Φαΐ, πάνα και νανουρίσματα γιατί δεν έχει γούτσου-γούτσου τέτοιες ώρες. Το μωρό δεν θέλει να κοιμηθεί. Πάμε έτσι μέχρι τις πέντε. Ας φτιάξω έναν καφέ να με κρατήσει γιατί κουτουλάω. Το μωρό κοιμήθηκε επιτέλους. Ξαπλώνω και εγώ στο ζεστό μου κρεβατάκι. 8 η ώρα. Το μωρό ξυπνάει. Ο καφές έχει γίνει φραπέ και όχι νες.   

Κο-λυ-μπάμε! Κο-λυ-μπάμε!!

Ας μιλήσουμε για το baby swimming ή αλλιώς κολύμβηση βρεφών και νηπίων. Στην Ελλάδα τα γυμναστήρια λένε ότι τα βρέφη μπορούν να ξεκινήσουν από 6 μηνών γιατί πιο νωρίς ενδέχεται, λέει, να κρυώνουν και να μην βγάζουν το μισάωρο του μαθήματος. Εμείς, με τη σύμφωνη γνώμη παιδιάτρου και παιδοδερματολόγου, την ξεκινήσαμε από 5 και το γυμναστήριο δεν έφερε αντίρρηση. Η μικρή είναι ξετρελαμένη. Κουνάει χέρια και πόδια σαν κανονικό δελφίνι και νομίζω ότι της αρέσει πάρα πολύ.  Ο προπονητής μας είπε ότι όσο πιο μικρά τόσο πιο καλά, διότι το νερό θυμίζει τη μήτρα, οπότε είναι σαν το φυσικό τους περιβάλλον και επιπλέον, κάτω του ενός έτους δεν υπάρχει (συνήθως) ο παράγοντας "φόβος".

Λένε ότι τα οφέλη του baby swimming είναι πολλά. Βοηθάει τα μωρά να κοινονικοποιηθούν, ενισχύει το ανοσοποιητικό τους σύστημά, ανοίγει την όρεξη και ένα σωρό άλλα. Αλλά ας δούμε τα οφέλη των γονιών, από την πλευρά ενός γονέα.

Εμείς θεωρήσαμε ότι το μωρό έχει ήδη μεγάλο δέσιμο με τη μαμά, οπότε επιλέξαμε ως συνοδό τον μπαμπά. Έτσι, η μικρή μας έχει την ευκαιρία να περάσει μοναδικό χρόνο με τον μπαμπά της, μέσα από μια δραστηριότητα που της αρέσει πολύ. Μετά το κολύμπι, το μωρό κατεβάζει ρολά για πολλές, πολλές ώρες. Είναι ίσως τα μοναδικά βράδια που κοιμόμαστε και εμείς με ηρεμία. Στο ίδιο κολυμβητήριο, λειτουργεί πισίνα για ενήλικες. Έτσι, όση ώρα ο μπαμπάς πλατσουρίζει με τη μικρή, η μαμά μπορεί να κολυμπήσει και εκείνη ελεύθερα, να αδειάσει λίγο το μυαλό της, να χαλαρώσει και συγχρόνως να γυμναστεί (μπας και φύγουν αυτά τα τελευταία ρημαδοκιλά της εγκυμοσύνης). 

Φυσικά, τα πλυντήρια έχουν αυξηθεί. Το δε ξέπλυμα της μικρής, είναι από μόνο του εξαιρετικά κουραστικό. Ένα "εργαλείο" που βοήθησε εμάς είναι το "στήριγμα για το μπάνιο summer" των mothercare, που μας επιτρέπει να κάνουμε μπάνιο τη μικρή στα αποδυτήρια χωρίς να χρειάζεται να την κρατάμε αγκαλιά. Είναι αδιάβροχο και διπλώνει για εύκολη μεταφορά. Ιδανικό και για ταξίδια! 

Το κόστος των μαθημάτων είναι μεταξύ 40-70 ευρώ το μήνα. Σε μερικά κολυμβητήρια υπάρχει day pass και πληρώνεις με το μάθημα (περίπου 10 ευρώ). Να υπολογίσετε και μία αδιάβροχη πάνα τη φορά (στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο swimpants της Libero) με κόστος περίπου 0,65 λεπτά η πάνα. 

Αρκετές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε επίσης στο site του babyswimming. 
Και φυσικά, αν θέλετε εμπειρίες και συμβουλές από πρώτο χέρι, ή θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τις εμπειιρίες σας, αφήστε ένα σχόλιο παρακάτω.

Καλά μπάνια! 

BPA; Τί είναι αυτό; Τρώγεται;

Όταν ξεκίνησα να αγοράζω πράγματα για το μπεμπάκι μου, οι μόνες συμβουλές που είχα ήταν 

α. Οι πιπίλες να είναι σιλικόνης και 

β. Τα μπουκάλια να είναι γυάλινα

Είμαι λοιπόν στο κατάστημα και έχω στα χέρια μου δύο μπιμπερό και ψάχνω να βρω τις διαφορές με τέτοια μανία, λες και έχω βάλει ευρουλίνι σε μηχανηματάκι και τελειώνει ο χρόνος μου! Ένεκα κρίσης, η μοναδική κατακαημένη πωλήτρια είναι απασχολημένη με άλλους 5 πελάτες. Οκ, σκέφτομαι, πόσο δύσκολο να είναι πια! Πάνω που είμαι έτοιμη να βάλω στο καλάθι το πρώτο μπιμπερό, το βλέπω. Στην πάνω γωνίτσα της μίας συσκευασίας, μια πράσινη μικρή επιγραφή: BPA FREE. Έψαξα λοιπόν και σε άλλα προϊόντα και είδα αρκετά που είχαν την ίδια επιγραφή (εναλλακτικά έγραφαν 0% BPA). Τί είναι αυτό; Τρώγεται; 

Έκανα μια μικρή έρευνα με την πρώτη ευκαιρία και ανακάλυψα ότι όχι μόνο δεν τρώγεται, αλλά δεν πρέπει να υπάρχει και σε συσκευασίες προϊόντων που τρώμε! Το BPA (στα Ελληνικά Δισφαινόλη Α) είναι μια χημική ένωση η οποία βρίσκεται σε μπιμπερό, είδη φαγητού, πλαστικά παιχνίδια, βρεφικά προϊόντα και γενικότερα σε πλαστικά σκεύη ευρείας χρήσης. Θεωρείται επιβλαβές για την υγεία, ιδιαίτερα σε βρέφη. Για να μην κουράσω με λεπτομέρειες, παραθέτω link όπου όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρει πληροφορίες. 

ΕΦΕΤ 

letsgogreen.gr 

ΕΝΚΗ 

Συμπέρασμα: BPA = φτου κακά, που λέει και η γιαγιά μου! 

 

Η κόρη μου η σοσιαλίστρια!

Και ξυπνάμε μια ωραία Πέμπτη και η μικρή δεν θέλει να θηλάσει. Κλαίει, χτυπιέται, σπρώχνει το στήθος μακριά και ουρλιάζει. Μετά κόπων και βασάνων τρώει κουτσά στραβά. Το επόμενο τρίωρο ξανά μανά τα ίδια... Και το επόμενο... Και το επόμενο...
Ξημερώνει Παρασκευή. Πρώτο γεύμα όλα καλά. Δεύτερο γεύμα όλα καλά. Και πάνω που νόμιζα ότι το μωρό είναι σαν το pc και άμα το κλείσεις ή κάνεις restart μπορεί την επόμενη μέρα το πρόβλημα να έχει φτιάξει... τρίτο γεύμα ξανά φασαρία...
Περνάει το Σάββατο με την ίδια ταλαιπωρία. Κυριακή πρωί ντριιιιν... Τηλέφωνο την παιδίατρο. Της περιγράφω τα συμπτώματα και ακούω την ετυμηγορία από την άλλη άκρη της γραμμής:
- Δεν είναι τίποτα. Κάνει απεργία θηλασμού, μου λέει σα να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.
- Με τί αιτήματα; ρωτάω και εγώ σαστισμένη, ενώ ταυτόχρονα κάνω εικόνα χιλιάδες μωράκια στο κέντρο του Συντάγματος να διαδηλώνουν με πλακάτ "Ψωμί Παιδεία Ελευθερία"...
 Το ευγενικό γελάκι της γιατρού με επαναφέρει και με κάνει να διαπιστώσω πόσο ανόητη ακούστηκε η ερώτησή μου. Εν κατακλείδι έχουμε και λέμε:
Κάποια στιγμή τα μωράκια μπορεί να κάνουν απεργία θηλασμού. Μπορεί να οφείλεται στα πάντα και σε τίποτα. Συνοπτικά θα αναφέρω μερικούς λόγους:
*Κάτι τα τρόμαξε την ώρα που θήλασαν (π.χ. ένα φτέρνισμα, ένας δυνατός θόρυβος, η κραυγή σου άμα σου έκοψε δαγκωματιά κλπ κλπ...)
*Πόνοι από δοντάκια, μυτούλες, αυτάκια κλπ.
*Τους λείπει η μανούλα (ιδιαίτερα μετά την επιστροφή της στη δουλειά)
*Η μαμά δεν μυρίζει πια μαμαδίλα (αλλαγή αφρόλουτρου, χάπια, ορμόνες, έμμηνος ρύση κλπ.)

Αν σου τύχει (μη σου τύχει) να ξέρεις ότι συνήθως, λένε, κρατάει λίγο (εντάξει, έχω ακούσει και για δύο μήνες) αλλά υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορείς να δοκιμάσεις (αφού μιλήσεις με την/τον γιατρό και βεβαιωθείς ότι δεν πονάει.) Παραθέτω ορισμένα που έψαξα, βρήκα και δοκίμασα:
1. Υπομονή
2. Να θηλάζεις όσο είναι ακόμα κοιμισμένο ή σε φάση ύπνου-ξύπνιου
3. Να αλλάξεις στάση θηλασμού
4. Να θηλάζεις χωρίς μπλούζα και το μωρό χωρίς ρούχα ώστε να ενισχύσεις την επαφή skin to skin
5. Να κάνετε μπάνιο μαζί (για τον ίδιο λόγο)
6. Να περνάς άπειρες ώρες αγκαλιά μαζί του
7. Να κοιμάστε μαζί
8. Να θηλάζεις όρθια πηγαίνοντας πάνω - κάτω στο σπίτι (κάνεις και κάτι μπράτσα μούρλια!)
9. Υπομονή (ναι, το ξέρω ότι το είπα ξανά αλλά είναι το Α και το Ω) 

Εγώ τα έκανα όλα. Πηγαίναμε βόλτες με το αυτοκίνητο κοντά στην ώρα του φαγητού διότι τη νανουρίζει και οταν κοιμόταν κάναμε στάση για θηλασμό. Την ξάπλωνα στο κρεβάτι και ξάπλωνα δίπλα της και θήλαζα (βολικό για τα βράδια ακόμα και χωρίς απεργία θηλασμού!). Άρπαξα και μια πούντα με αυτό το νο. 4 skin to skin διότι μην ξεχνάμε ότι κάνει και κρυουλάκι ακόμα! Το νο. 8 δεν βοήθησε καθόλου. Το νο. 7 είναι εθιστικό. Και για τους δυο! Στο νο. 1 και νο. 9 έκανα διατριβή!
Και εκεί που την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε την επανάσταση του '21, η μικρή αποφάσισε ότι η δική της επανάσταση τελείωσε, τα αιτήματά της ικανοποιήθηκαν και ξεκίνησε πάλι το θηλασμό σα να μην συμβαίνει τίποτα. 6 μέρες καψώνια. Ούτε φαντάρος να ήμουν! Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν.
 
Και μερικές συμβουλές ακόμα:
*Αν δεν θέλει, μην το πιέζεις. Σταμάτα και ξαναδοκίμασε αργότερα.
*Αν όλα αποτύχουν και χρειαστεί να βγάλεις το γάλα, κάντο με θήλαστρο και όχι με το χέρι. Το δοκίμασα. Πονάει!!! (και μπορεί να κάνεις και ζημιά στο στήθος σου)
*Αν τελικά το βγάλεις, τάισέ το με σύριγγα ή κουταλάκι και όχι με μπουκάλι.
*Αν θες να δώσεις μπουκάλι, βάλε κάποιον άλλο να το κάνει, ώστε να μην συνδυάσει το μωρό εσένα με το μπουκάλι.
*Αν δεν την παλέψεις, μη φοβάσαι να πεις "Φτάνει.Τέρμα ο θηλασμός!!!" Ο θηλασμός πρέπει να είναι απόλαυση όχι καταναγκαστικά έργα. Χαρούμενες μανούλες έχουν χαρούμενα μωράκια.

Αυτά σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία. Κάθε μανούλα, κάθε μωράκι και κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Μην το ξεχνάς αυτό! Καλά κουράγια!

Παιδικά ακούσματα!

Πρόσφατα αποφάσισα ότι το μωρό πρέπει να αλλάξει λίγο τα μουσικά του ακούσματα. Διότι, δε λέω, καλός ο Michael Jackson και οι Metallica αλλά το "The Unforgiven" δεν πληροί ακριβώς τις προϋποθέσεις για ήρεμα μωρά. 
Ο Πλούταρχος (όχι ο Γιάννης καλέ, ο ιστορικός) είπε: "Η μουσική, για να δημιουργήσει αρμονία, πρέπει να ερευνήσει την παραφωνία". Όταν όμως έχεις ακούσει πέντε φορές το ίδιο cd, τότε σίγουρα δεν δημιουργείς πλέον αρμονία, ούτε ερευνάς την παραφωνία. Κάνεις διατριβή στην παραφροσύνη! 
Αν είσαι σαν και εμένα, έχεις ήδη κουραστεί να αλλάζεις τραγούδια στο youtube κάθε τρία λεπτά και έχεις ήδη βαρεθεί να ακούς τα ίδια cd ξανά και ξανά και ξανά (επιτέλους ας μας πει κάποιος πού είναι η μπουμπού η αλεπού να τελειώνουμε). Ανακάλυψα λοιπόν το babyradio και βρήκα την υγειά μου. Έχει μια μεγάλη ποικιλία από τραγούδια, μουσικούλες και ιστοριούλες για παιδιά και ταυτόχρονα διάφορες συμβουλές για τους γονείς, ενημέρωση για εκδηλώσεις και διάφορα άλλα μικροπραγματάκια που βρήκα αρκετά χρήσιμα.  Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η εκπομπή χρειάζεται flash player οπότε δεν παίζει μέσω iphone ή ipad :-(

Συγχαρητήρια και μπράβο στους εμπνευστές του concept πάντως. Συνεχίστε την καλή δουλειά και "όταν θα πάω στο παζάρι θα σας αγοράσω ένα κοκοράκι"!  

Ακούστε τους εδώ babyradio και κάντε τους like για να συνεχίσουν να εκπέμπουν δωρεάν για όλους εμάς!

Μία πανούλα είναι λίγο πολύ λίγο. Δύο πανούλες είναι λίγες τί να πω...

"Αγάπη μου, το μωρό μας έχει ποσοστά στην pampers!" Το είχα γράψει θυμάμαι παλαιότερα και ως status στο fb. Είναι το πρώτο και μεγαλύτερο έξοδο που αντιμετωπίσαμε με το μωρό. Σε κάνει και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό πλασματάκι να κάνει έναν τόσο μεγάλο χαμό!!!Να εχεις πλύνει το μωρό, να του έχεις βάλει κρεμούλα, και πάνω που πας να κλείσεις τη νέα, πεντακάθαρη πάνα... Τσουπ! Το συντριβανάκι... Πόσες πάνες έχεις χαλάσει έτσι;

Αν είσαι φαν της Pampers, φαντάζομαι θα έχεις ήδη γραφτεί στο site για να λαμβάνεις δωρεάν κουπόνια. Δεν το έχεις κάνει; Κάντο τώρα εδώ Pampers.

Θα ξέρεις επίσης την ιστοσελίδα welovebabies. Αν κάνεις μεγάλη παραγγελία ή μαζευτείτε πολλές μανούλες και γλυτώσετε τα έξοδα μεταφοράς συμφέρει αρκετά.

Εμείς αγοράζουμε πάνες από site φαρμακείων όπως το grandpharmacy. Αν μάλιστα μένεις κοντά στα Μεσόγεια ή πας βόλτα στο εκπτωτικό χωριό πέρνα από εκεί να γλυτώσεις τα μεταφορικά και να βρεις ακόμα καλύτερες τιμές. Τώρα που φύγαμε από την κατηγορία "new baby" λέω να δοκιμάσω το e-pharm. Έχει καλές προσφορές και σε μωροκαλλυντικά.

Καλωσόρισμα στα κλεφτά και μετά φόβου!

Στα κλεφτά γιατί κλέβω χρόνο από το πλύσιμο των πιάτων που θα έπρεπε να κάνω και μετά φόβου, όχι Θεού αλλά... μωρού! Γιατί άμα τύχει και ξυπνήσει, κλάψε με μάνα κλάψε με!!! Ή μάλλον το μωρό θα κλαίει και εγώ απλά θα τρέχω πανικόβλητη. Σκέφτομαι ότι έχω κάνει μεγάλη χαζομάρα και έπρεπε να έχω ξεκινήσει αυτό το blog εκείνες τις τεράστιες μέρες των επτά μηνών που ήμουν στο κρεβάτι με ένα μωρούλι στην κοιλιά και όχι τώρα που οι μέρες είναι μικρές και το μωρούλι στην αγκαλιά αλλά, δε βαριέσαι. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. 

Ως νέα μαμά (μιας κούκλας τεσσάρων μηνών), διαπίστωσα ότι υπάρχουν πολλές ιδέες, σκέψεις, βιώματα, προβλήματα και όλα αυτά τα όμορφα που θα ήθελα να μοιραστώ με άλλες νέες ή παλιές μανούλες, ή με γυναίκες που σαν άλλη Δήμητρα Παπαδοπούλου αναρωτιούνται: "Εγώ πότε θα γίνω μάνα;". Καλή μας ανάγνωση λοιπόν και καλή μας συνοδοιπορία στον υπέροχο (;) κόσμο της μητρότητας. 

Και πάνω στην ώρα ξύπνησε και η πριγκηπέσσα!!!