Στα κλεφτά γιατί κλέβω χρόνο από το πλύσιμο των
πιάτων που θα έπρεπε να κάνω και μετά φόβου, όχι Θεού αλλά... μωρού! Γιατί άμα
τύχει και ξυπνήσει, κλάψε με μάνα κλάψε με!!! Ή μάλλον το μωρό θα κλαίει και
εγώ απλά θα τρέχω πανικόβλητη. Σκέφτομαι ότι έχω κάνει μεγάλη χαζομάρα και
έπρεπε να έχω ξεκινήσει αυτό το blog εκείνες τις τεράστιες μέρες των επτά μηνών
που ήμουν στο κρεβάτι με ένα μωρούλι στην κοιλιά και όχι τώρα που οι μέρες
είναι μικρές και το μωρούλι στην αγκαλιά αλλά, δε βαριέσαι. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ως νέα μαμά (μιας κούκλας τεσσάρων μηνών),
διαπίστωσα ότι υπάρχουν πολλές ιδέες, σκέψεις, βιώματα, προβλήματα και όλα αυτά
τα όμορφα που θα ήθελα να μοιραστώ με άλλες νέες ή παλιές μανούλες, ή με
γυναίκες που σαν άλλη Δήμητρα Παπαδοπούλου αναρωτιούνται: "Εγώ πότε θα
γίνω μάνα;". Καλή μας ανάγνωση λοιπόν και καλή μας συνοδοιπορία στον
υπέροχο (;) κόσμο της μητρότητας.
Και πάνω στην ώρα ξύπνησε και η πριγκηπέσσα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου